TEATR GUGALANDER

W 1986 roku zebrało się kilku ludzi, którzy chwilę temu zdali maturę i nie wiedzieli, co dalej. Krzysztof Prus chciał zostać reżyserem, Sergiusz Brożek czuł, że teatrem musiało się to skończyć, Dariusz Rzontkowski myślał, że będzie fajnie, Dariusz Basiński już wcześniej sporo grał, Natalia Murzyn lubiła to robić, a Tomasz Skorupa chciał mieć święty spokój, a tak Prus by za nim ciągle łaził.

Katarzyna Niedurny Mapa miejsc ciekawych

Dzieje teatrów na Śląsku ciągle kryją wiele luk i białych plam. Tym życzliwiej należy przyjąć książkę Prusa. Zwłaszcza, że opisywana przez niego scena była ważna dla śląskiego teatru nie tylko ze względu na dokonania artystyczne, ale także dlatego, że swój rodowód biorą z niej takie zespoły jak Mumio oraz Teatr Gry i Ludzie. W teatrze GUGALANDER terminował też autor książki – Krzysztof Prus, niezwykle ceniony dziś reżyser teatralny.

Violetta Sajkiewicz. Fragment recenzji wydawniczej

Sergiusz Brożek (bohater) – Bardzo się cieszę, że książka jest i każdy może sobie do niej zajrzeć. Pod względem teatrologicznym wszystkie opisy spektakli opracowane są bez zarzutu, ale dodatek „Fachowy poradnik jak założyć grupę teatralną” jest… dobrze napisany, świetnie się go czyta, ale powiedzmy sobie szczerze, jest on „światem według Prusa”, przez co autor wyszedł na Jedynego Demiurga w prowadzonym przez siebie przez mroki zespole uroczych skądinąd indywiduów i dziwolągów.

Rozmawiała Magdalena Widuch
Dziennik Teatralny Katowice 17.01.2009