Wódka z rumem

Przez ponad godzinę na naszych oczach rozgrywa się dramat niespełnienia, kompleksów i ambicji, pragnień oraz banalnej codzienności młodego mężczyzny. Jego życiem rządzi przypadek – chuć, lenistwo, no i przede wszystkim alkohol. Sugestywne granie pijaka jest wyzwaniem, trudno nie popaść w manierę, pójść na łatwiznę. Jednak tym razem rola jest plastycznie wymodelowana, nie śmieszy tradycyjnymi gagami, bawi umiejętnie zagranymi obserwacjami. Przedstawienie wiele zawdzięcza scenografowi, który centralnie na scenie umieścił barek – piętrowe wyzwanie dla trzeźwego, cóż dopiero pijanego. To właśnie ta konstrukcja pomaga stworzyć Cinkowskiemu sugestywny przekaz alkoholicznej donkiszoterii, brawury i niemocy.

Agata Saraczyńska Gazeta Wyborcza – Wrocław 12.12.2005